صبح نسبتا زودتر از خواب بيدار شديم و از اونجا كه برنامه رفتن به بروژ رو داشتيم بدون معطلي به سمت ايستگاه مركزي قطار حركت كرديم. بروژ شهر كوچكي است که در نزديكي مرز بلژيك با هلند قرار داره و زبون مردمشم هلندیه و يجورايي با توجه به ساختار رودخونه مركزيش با نام ونيز بلژيك شناخته ميشه!
در ايستگاه قطار با پرداخت 13.5 يور به ازاء هر نفر بليط درجه 2 قطار تا بروژ رو خريديم و بعد با كمك تابلوهاي راهنما به سكوي خروجي وارد شديم. اولین چیزی که توجهمونو جلب کرد رفتگرهای نسبتا مرتب بود که هرکدوم تپه های بزرگی از آشغال رو جمع کرده بودن. شاید گلایه های ما رو شنیده بودن و شهرداریشون بهش برخورده!!! اما نه از قرار چون شنبه تا دوشنبه 3 روز تعطیل رسمی بود عملا نظافتی هم انجام نشده بود! به هر حال با این وضعیت جدید چهره شهر خیلی بهتر می شد!
سيستم ايستگاه مركزي قطار بلژيك تا حدودي متفاوت با شهر هاي ديگه بود چون 2 تا سكو بيشتر نداشت و همه قطارها به فاصله 3 تا 5 دقيقه همونجا مي اومدن و در نتيجه بايد آدم حواسشو جمع مي كرد كه اشتباهي سوار نشه. به خصوص اگه قطارش مثل قطار ما تاخير چند دقيقه اي داشت بايد حواستون به تابلوها باشه كه زمان دقيق سوار شدن رو بدونيد.
تو اين حين چون گشنمون بود و صبحونه درست و حسابي هم نخورده بوديم يك بسته وافل 5 تايي از سوپرماركت ايستگاه خريديم. نكته جالب بسته بندي اون بود كه به 6 زبون اسم و توضيحات لازم رو درج كرده بودن!
با سوار شدن در طبقه دوم قطار لحظاتي بعد حركت قطار به سمت بروژ آغاز شد. سيستم قطار هاي بلژيك تاحدودي شبيه فرانسه و سوئيس هست و مامور قطار با حضور تصادفي در واگن ها بليطتونو پانچ مي كنه و شما نياز به هيچ نوع رجيستر كردن بليط قبل از سوار شدن نداريد.
حدود يكساعت بعد به شهر بروژ وارد شديم. شهري كوچك كه از همون ايستگاهش مشخص بود كه این شهر بجای عرب ها و سیاهها به تسخير توريست ها درومده است!
در داخل محوطه ميدون ماركت گاري هاي توريستي با اسبهاي پا پهنشون صف كشيده بودن و دنبال مشتري مي گشتن.
درست مقابل مجسمه اصلي میدون هم قلعه كوچك شهر با نام ساختمون ناقوس قرار داره belfry و برج بزرگ اون كه ارتفاع بلند 83 متری اش با پیمودن 336 پله قابل دسترس بود از اطراف میدون رخ مي نمود. مثل اكثر ساختمونهاي اروپا ورود به قلعه رايگان بود اما براي بالارفتن از پله ها بايد حدود 8 يورو پول مي دادي!
باور قلبی ما اینه که سفر نه تنها هزینه نیست، بلکه یجورایی سرمایه گذاریه. چرا که خاطرات ارزشمندش تا پایان عمر همراهمونه و یادآوری اونا در طول زمان احساس لذت بخشش رو بارها و بارها در خاطرمون زنده می کنه.